ဦးနော်မဆိုးနဲ့

 "ဦးနော်.. မဆိုးနဲ့" အပိုင်း(၁)

...

..."မိန်းမရေ..အဖေအပီးပြန်လာတော့မယ်တဲ့”

မနက်စာစားနေရင်ယောက်ျားဖြစ်သူဆီမှရုတ်တရက်စကားကြားမိ၍..မအိ..တယောက်အံသြမိလေသည်...

"ဘာလို့လဲမောင်ရဲ့ဟိုမှာအလုပ်အဆင်မပြေလို့လ့"

"မဟုတ်ဘူးအိရေ..အိမ်ကိုလွမ်းလာလို့တဲ့လေ"..

မအိအနည်းငယ်ပြုံးလျက်..

"အင်းလေသူလဲအမေ့ကိုလွမ်းနာနေမှာပေါ့"..

ထူးအောင်သက်ပြင်းချပြီး..

"ဘယ်တတ်နိုင်မလဲအိရေသူ့သဘောပဲ..

အိမ်ပေါ်ထပ်မှာနေမယ်ပြောတယ်..အိပဲပြင်ဆင်ပေးလိုက်ပါ..မနက်ဖြန်ရောက်မယ်တဲ့..ကဲ..မောင်အလုပ်သွားတော့မယ်"..

..

ယောက်ျားအလုပ်သွားပြီးနောက်..

မအိ အိမ်သန့်ရှင်းရေးလုပ်ရင်းယောက်ကထီး..

ဦးထွန်းညိုအကြောင်းစဉ်းစားနေမိသည်..

...

ဦးထွန်းညို..အသက်က ၄၈နှစ်သာရှိသေးသည်..၁၈နှစ်မှာအိမ်ထောင်ကျပီး ထွန်းအောင်ကိုမွေးကာ အလုပ်များစွာကိုလုပ်ပီးသာသာယာယာနေတတ်သူဖြစ်သည်..စင်ကာပူမှာဆယ်နှစ်လောက်အလုပ်လုပ်ပီးမိမိတို့နေသောအိမ်လေးကိုဝယ်ပေးထားသူလည်းဖြစ်သည်..

ထွန်းအောင်အမေ နှလုံးရောဂါနှင့်ဆုံးပီးနောက်မြန်မာပြည်ပြန်မလာတာအတော်ကြာနေပီ..

ခုတော့အပီးပြန်လာမယ်ဆိုတော့..အဖေတယောက်ရသလိုခံစားမိနေသည်...

...

အိအိဖြူ နှင့်ဖြူဖြူအောင်..ညီအမနှစ်ယောက်.အသက်က ၂၅နှစ်နှင့် ၂၀ နှစ်..မိဘနှစ်ဦးဆုံးပါးပီးနောက်..အိအိဖြူမှာညီမဖြစ်သူကို ခေါ်ပီး လင်တော်မောင်

ထူးအောင်နောက်လိုက်လာခြင်းဖြစ်သည်..

ဖြူဖြူအောင်..အသားဖြူဖြူသွယ်သွယ်လေး..တက္ကသိုလ်ဒေးတတ်နေသူ အမဖြစ်သူနှင့်အိမ်မှုကိစ္စဝိုင်းကူလုပ် တချိန်လုံးဖုန်းပွတ်နေတတ်သူ....

(ကဲ..မိတ်ဆက်စာတွေတော့ပြောပီးပီ...

ဇာတ်လမ်းလေးစကြစို့..စိတ်ခိုင်မှဖတ်ကြပေတော့)..

..ဦးထွန်းညိုမိမိအိမ်ရှေ့ရောက်လို့ဘဲလ်တီးလိုက်သည်..တံခါးရုတ်တရက်ပွင့်လာပီး..ပေါင်တဝတ်တိုဘောင်းဘီလေးနှင့်ချက်ပေါ်အင်းကျီအပါးလေးဝတ်ထားသောကောင်မလေးတယောက်...

"မမအိရေ..ဧည့်သည်လာတယ်"...

ငင့်..င့ကိုဧည်သည်တဲ့..ဘလိုဟာလေးလဲ....ထွန်းညိုသူ့ရှေ့မှာရပ်နေသောကောင်မလေးရဲ့ပေါင်ဖြူဖြူလေးတွေကိုငေးနေရင်း..

"ဟာ.. အဖေ..မနက်ဖြန်မှလာမှာဆိုပီးတော့ခုရောက်လာပီ.."မအိအံသြရင်းပြေထွက်လာသည်..

"ဟုတ်ပ..နင်တို့လာကြိုနေမှာစိုးလို့..

တမင်ပြောတာ.ဒါနဲ့သူလေးကဘသူလဲဟ"..

"သမီးညီမလေးပါ အဖေ့ကိုထွန်းအောင်မပြောဘူးလားအတူနေကြတာ"...မအိနှင့်မဖြူ ဦးထွန်းညိုရဲ့

ခရီးသွားအိပ်များကိုဆွဲယူရင်းအိမ်ထည်းဝင်ကြလေသည်..

ဦးထွန်းညိုမှာသူ့ရှေ့မှညီအမနှစ်ယောက်ရဲ့ နောက်ကျောများတင်ပါးများကိုငေးရင်း

တံထွေးကြိတ်မျိုချနေမိသည်...

မအိမှာ ထွန်းအောင်နဲ့ညားတာတနှစ်ကျော်ပီခလေးမယူကြသေး..ခါးသေးသေး ရင်သားမို့မို့နှင့် တင်လုံးလေးများမှာသိပ်မကြီးပေမဲ့ ကျစ်ကျစ်လေးတွေ ဆံပင်အရှည်လေးကိုခေါင်းအလည်ထိစုစည်းထားတော့ဂုတ်သားဖွေးဖွေးလေးက

အသည်းယားစရာ...

မဖြူမှာ..မအိနှင့်ကိုယ်လုံးသိပ်မကွာ..

ဆံပင်ဂုတ်ဝဲလေးနှင့်ခလေးတယောက်လို

ဆော့ချင်စိတ်မကုန်သေးဘူးထင်သည်..

ဘောင်းဘီတိုလေးအောက်မှပေါင်သားနှင့်ခြေသလုံးကဖွေးဖွေးလေးတွေ...

ဦးထွန်းညိုပေါင်ကြားမှ ငပဲက တဖြေးဖြေးတင်းမာလာနေမိသည်...

"အဖေရေ..ဒီအခန်းမှာနေလိုက်ပေါ့နော်

ဟိုဘက်ခန်းက ညီမလေးနေတာ...

သမီးတို့က အောက်ထပ်အခန်းမှာအိပ်ကြတယ်.."

မအိမှာပြောဆိုရင်းအိပ်ယာခင်းများကိုကုတင်ပေါ်မှာဖြန့်ခင်းနေသည်...

မဖြူမှာ ဦထွန်းညို အထုပ်များအခန်းတွင်းသို့သွင်းပေးပြီး

မျက်လုံးဝိုင်းလေးနှင့် ဦးထွန်းညိုအားစောင်းကြည့်၍သူ့အခန်းထဲပြေးဝင်သွားလေသည်...

ကုတင်စောင်းမှာ ဖင်လေးကုန်း၍အိပ်ယာခင်းညှိနေသောမအိက သူမအနောက်မှ ဦးထွန်းညိုမှာသူမရဲ့ဖင်ကိုငေးကြည့်နေတာမသိရှာပေ...

 အိမ်အပေါ်ထပ်တွင်အိပ်ခန်းနှစ်ခန်းပူးလျက်ရှိသလို..နောက်ဆုံးအခန်းကရေချိုးခန်းအိမ်သာဖြစ်သည်...

အောက်ထပ်တွင် အိမ်ရှေ့ဧည့်ခန်းနှင့်အိပ်ခန်းတခုကအလည်မှာ နောက်ဖေးမှာမီးဖိုချောင်နှင့်ရေချိုးခန်းတခုစီနှင့်နှစ်ထပ်တိုက်ကလေးဖြစ်သည်..

ဦးထွန်းညို မအိဖင်ကိုကြည့်ရင်းပေါင်ကြားမှ ငပဲကအရမ်းကိုတင်းမာနေမိသည်..

အိမ်သာရေချိုးခန်းဘက်သွားလျင်မဖြူအခန်းရှေ့မှဖြတ်လျှောက်ရသည်...

အခန်းတခါးလေး နည်းနည်းဟနေ၍

ချောင်းကြည့်လိုက်ရာ ဝင်းလျှားမှောက်၍ဖုန်းပွတ်နေသောကောင်မလေး ဖင်လေးကိုကော့နေတာပဲ...

စိတ်မထိန်းနိုင့် ဦးထွန်းညို အိမ်သာထဲပြေးဝင်၍ တချီတမောင်းထုရပေတော့သည်..

မိန်းမငတ်နေတာကြာပေမဲ့တနေ့တခါတော့ အောကားကြည့်ရင်းထုဖြစ်မိသည်..

ခုတော့အောကားမလို ညီအမ တွေရဲ့ဖင်ကိုမှန်းရင်း အေးဆေးထုနေစဉ်..

"ဒုန်း"...အိမ်သာတံခါးရုတ်တရက်ပွင့်သွား၍ဦးထွန်းညိုလန့်သွားသလိုတံခါးဝမှအံသြငေးကြည့်နေသော မဖြူ တွေ့ကြပီလေ

..အိမ်သာတံခါးနှင့်ဘေးတိုက်ရပ်လီးကြီးကိုကိုင်နေသော ဘဲကြီး..လီးအရှည်မှာ

လက်တဆုတ်စာအပြင်ဘက်ကို သုံးလက်မခန့်ထွက်နေပြီးထွန်းရွှေဝါပရုတ်ဆီပုလင်းလုံးပါတ်ခန့်ရှိမည်...

..မဖြူမှာ လီးကိုငေးရင်း တခါးချက်ချင်းပြန်ပိတ်လိုက်ရသည်...

ဖုန်းပွတ်နေရင်းသေးပေါက်ချင်လာ၍အိမ်သာထွက်လာမိတယ် တံခါးကလော့မချထားတော့လူမရှိဘူးထင်မိတာ..မအိယောက်ခထီးတဲ့လား...

ကိုထွန်အောင်အဖေနိုင်ငံခြားမှာဆယ်နှစ်လောက်နေပီး ပိုက်ဆံတွေလိုအပ်ရင်ပို့ပေးနေတာသူလား..သူမကျောင်းစရိတ်မလောက်ရင်မအိဆီကအမြဲတောင်းနေရပေမဲ့အလုပ်အကိုင်မကောင်းရင် အဖေဆီကတောင်းပီးပေးတာအမြဲပြောပေမဲ့လူမမြင်ဖူးပေ...

မအိလင် တခါတလေ အရက်မူးပြီးအလုပ်ကပြန်လာရင်.ပုဆိုးမနိုင် အောက်စလွတ်ချိန် လီးကိုမြင်ဖူးမိသည်..ဘဲကြီးဟာလောက်မကြီး..

"အို..ငါဘာတွေတွေးနေတာလည်း"..

မဖြူလေးမှာ ကုတင်ပေါ်ပစ်လှဲရင်းပိပိလေးယားလာ၍ပွတ်ကြည့်တော့ အရည်လေးတွေစိုနေပါပီ....

ဦးထွန်းညို အရမ်းကျေနပ်မိပီ သူ့လီးကို

မဖြူ မြင်သွားပီ..အခန်းချင်းကဘေးချင်းကပ်လျက်ဆိုတော့ လိုးဖို့ဂွင်ဆင်ရပေတော့မည်...

......

......

 ဦးထွန်းညို ငယ်စဉ်ဘဝကို ပြန်သတိရမိသည်...အိမ်ငှါးဘဝ နှင့်နေစဉ်က ထွန်းအောင်အမေ မနွယ်ရဲ့အိမ်မှာငှါးနေရသည်..

အိမ်က ပေ၂၀အိမ် အလည်မှာထရံကာထားပီးမနွယ်တို့က ခေါင်းရင်းခန်းနေပီး ထွန်းညိုတို့က ခြေရင်းခန်းငှါးနေသည်...

ရေချိုးရင် အိမ်နောက်ဖေးရေကပြင်မှာဝင်းထရံလေးကာပီးမနွယ်ကရေချိုးနေကြ...

အလုပ်မရှိသေး၍ထွန်းညိုမှာအိမ်တွင်းအောင်းနေရတာများသည် မိဘများအလုပ်သွားလျှင်သူတယောက်ထည်းကျန်တတ်သည်..

မနွယ်မှာ သူမအမေနှင့် ဘေထုပ်အထည်များရောင်းချသူဖြစ်သည်.. အဖေမရှိ...

မနွယ်စျေးရောင်းပြန်လာရင်ရေချိုးနေကြ..ထွန်းညိုအတွက်တော့ ဂွင်မိနေသည်..

ထွန်းညို အလည်အိပ်ခန်းနှင့် မနွယ်အိပ်ခန်းကထရံပဲခြားသည်...

ရေချိုးပီးအဝတ်လဲတိုင်းထရံပေါက်လေးကခြောင်းပီးဂွင်းထုရတာစွဲမတ်နေမိသည်

..

တနေ့ ထွန်းညိုအလုပ်ရသည် ဆောက်လုပ်ရေးလက်သမားအကူ..

အလုပ်ပီးအပြန်လိုင်းကားကြပ်ကြပ်တိုးစီးနေရင် ဘက်စကားထဲမနွယ်ကိုတွေ့လိုက်သည်..

မနွယ်အနောက်မှ အသက်ကြီးယောက်ကျားတယောက်ကကပ်ရပ်ရင် ငပဲနှင့်ထောက်နေတာ..

မနွယ်မှာ ကားကလည်းကြပ် လှုပ်လို့မရမျက်နှာမအိမသာဖြစ်နေ၍မနွယ်အနားထွန်းညို့ကပ်သွားရင်း..

"ဟာမနွယ်..စျေးကပြန်လာတာလား"

မနွယ်မျက်နှာကလေးဝင်းလက်သွားပီး..

"ဟာ ထွန်းညို နင်အလုပ်ပြန်တာလား"

"ဟုတ်မနွယ်" ထွန်းညိုမနွယ်အနောက်အတင်းတိုးဝင်ရပ်လိုက်သည်...

ကယ်တင်ရှင်ကြီးလိုပေါ့..

မနွယ်မှာထွန်းညိုထက်အသက်၂နှစ်ကြီးပေမဲ့ ရွယ်တူလိုဖြစ်နေ၍ ဘေးလူများအတွဲဟုထင်သွားကြသည်..

အိပဲ့အိပဲ့သွားနေသောဘက်စကားထဲ..

အလုပ်အကြောင်းများပြောရင်း...

ထွန်းညို့မှာမနွယ်အနောက်မှမခွာချင်တော့ပေ..

မနွယ်မှာ အရပ်၅ပေကျော်နှင့်တင်လုံးရင်သားများကို ထွန်းညို မြင်နေကြဖြစ်၍ သူလည်း

စိတ်မထိန်းနိုင်ပါ...

မနွယ်မှာ ထွန်းညိုရင်ခွင်ထည်းမသိမသာရောက်နေပီး တင်သားအကွဲကြောင်းလေးနှင့် ထွန်းညိုပုဆိုးကြားမှ ငပဲကကွက်တိဖြစ်နေသည်...

ကားဘရိတ်အုပ်တိုင်း ယိုင်သွားတတ်သောမနွယ်မှာလက်ကိုင်တန်းကိုမကိုင်တော့ပဲ ထွန်းညိုလက်မောင်းကို ဆွဲကိုင်လာသည်.

ထွန်းညိုလည်း မနွယ်နဲ့လည်တိုင်လေးကို

ခိုးနမ်းလိုက် မသိသလိုနေလိုက်ပေါ့..

မနွယ်လည်းတချက်တချက်ဖင်လေးကော့သလို သူ့ငပဲနှင့်ပွတ်နေတတ်သည်..

အိမ်ရောက်ဖို့က နာရီဝက်လောက်လိုသေးသည်..

ညနေစောင်းနေဝင်ချိန် အလုပ်ပြန်ချိန်မို့ ကားထည်းတွင်လူထပ်ကြပ်လာပီးမှောင်လာတော့သည်..

ထွန်းညိုအချိန်မဆွဲတော့ပဲ..အတွင်းခံထဲမှငပဲကို ပုဆိုးအပြင်မှ နှိုက်ထုတ်လိုက်သည်.

မနွယ်ဖင်ကြားနှင့်ကွက်တိ.. ဖင်ကြားနှင့်လီးကြား ပုဆိုးနှင့်ထမိန်ခံနေ၍ အထဲမဝင်ပေမဲ့အရမ်းကောင်းတာသိကြသည်..တချီပီးသွားသည်..

မနွယ်လည်ပင်နားလေကပ်နမ်းရင်..

"မနွယ်ကိုချစ်တယ်"...

သူမမျက်နှာအပြုံးလေးနှင့်ခေါင်းညိတ်ပြသည်...

....နောက်တနေ့....

မနွယ် အခန်းဘက်ခြောင်းကြည့်လိုက်သည်သူမအမေကိုမတွေ့ရ..ဂွင်ပဲလေ..

ချက်ချင်းအိမ်ရှေ့ထွက်၍...

"မနွယ်..မနွယ်.."

ထမီရင်လျားလေးနှင့်မနွယ်ထွက်လာသည်.."ပြောစရာရှိလို့ မနွယ်.ဝင်လာမယ်နော်"

"လာလေ"...

အိမ်ထဲဝင်ဝင်ချင်း..."ချစ်တယ်မနွယ်ရယ်"..

"အဲ့တာ ပြောမလို့လား ခဏလေးရေချိုးမလို့ပီးမှပြော"

မနွယ်လှည့်အထွက်..ထွန်းညို..မနွယ်ရဲ့လက်ကိုဆွဲပီး နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့စုပ်လိုက်လေသည်...

....

.....(အပိုင်း၂ ဆက်ရန်...)

#ရွှေကြာမြိုင်